КлуБ на великани

Членувањето во "Клубот на великаните" на МОК претставува посебна чест за секој спортист и спортски работник во нашава земја. Строгите критериуми кои не се однесуваат само на резултатите во спортската кариера, досега ги имаат исполнето: Владимир Богоевски (1998), Атина Бојаџи (1998), Благое Видиниќ (2000), Стојна Вангеловска (2004), Благоја Георгиевски (1997), Ристо Дарлев (1998), Димитар Илиевски-постхумно (1998), Нада Ицева (1998), Бранимир Јовановски (2002), Трајан Јовковски (2000), Ванчо Каранфилов (2004), Лазар Лечиќ (2001), Славко Матовски (2005), Насе Насев (1997), Дарко Панчев (2005), Реџеп Реџеповски (2003), Аце Русевски (1999), Шабан Сејдиу (1999), Војче Синадиновски-постхумно (2002), Миле Спасовски (2001), Александар Тасевски (1998) и Зоран Шоров (2003).

ОЛИМПИСКИ ВЕЛИКАНИ

(по азбучен ред)

Богоевски Владимир

Oлимписки великан од 1998 година

Биографија на Владимир Богоевски

Роден на 01/12/1953 во Скопје
Образование: Факултет за физичка култура во Скопје
Виша тренерска школа во Хрватска
Тренер од највисок ранг во Југославија
Претседател на Комисијата за фер-плеј на МОК
Претседател на Комисијата Спорт за сите на МОК
Член на Управниот одбор и на Собранието на МОК
Спортски директор на МОК

Спортска кариера:
Активен играч:
Почеток во О.К. Вардар од Скопје во 1968 год.
Дебитант во првата екипа на О.К. Вардар 1971 год.
Член на првата екипа на Вардар до 1980 год.
Капитен на екипата од 1977 до 1980 год.
Јуниорски репрезентативец на Југославија 1972 и 1973 год.
Сениорски репрезентативец на Југославија од 1972 до 1981 год.
Капитен на репрезентацијата-јуниорска 1973 и сениорска од 1976 до 1981 год.
Во периодот од 1981 до 1990 настапува во:
Во сезоната 1980/81 во Белгија во клубот Херенталс;
Во сезоната 1981/82 и 1982/83 во Реал Мадрид од Шпанија;
Во сезоната 1983/84 и 1984/1985 повторно во Херенталс-Белгија;
Во сезоната 1985/86 во Вардар од Скопје;
Во сезоната 1986/87 во Гисен од Германија;
Во сезоната 1987/88-88/89-89/90 во Бомберос од Барселона-Шпанија.
Во 1990 година ја завршува играчката кариера.

Тренерска кариера:
1979 год. тренер,како активен играч на Вардар помошник тренер на екипата на Вардар;
1980/81 тренер (истовремено и играч) на Херантелс од Белгија;
1984/85 тренер (истовремено и играч) на Херантелс од Белгија;
1985/86 тренер (истовремено и играч) на Вардар од Скопје;
1986/87 тренер (истовремено и играч) на Гисен од Германија;
1987/88-88/89-89/90 тренер (истовремено и играч) на Бомберос од Барселона;
1990/91-91/92 тренер на Партизан од Белград-Југославија;
1992/93-93/94 тренер на Барселона-Шпанија;
1994/95 па се до 2001/02 тренер на Тарагона-Шпанија;
2002/03-03/04-04/05 тренер на Сон Амар од Шпанија (освојувач на Куп во Шпанија и второ место во ЦЕВ Куп;
2005/06-2006/07 тренер на Паок од Грција;
1985/86 па се до 1991/92 тренер на репрезентацијата на Југославија

Трофеи и признанија

Клупски трофеи:
Со О.К. Спартак од Суботица како појачување-Трето место во Куп на Европските шампиони 1975/76;
Со О.К. Вардар од Скопје:
Шампион на Југославија во сите категории(јуниорска 1973 и сениорска 1976);
Освојувач на Куп на Југославија 1976;
Четврто место во Купот на Европските шампиони 1976/77;
Со Реал Мадрид е шампион на Шпанија 1983 и победник на Купот на Кралот на Шпанија 1983;
Со Херентал од Белгија е освојувач на Куп на Белгија 1985;
Со Бомберос од Барселона е вицешампион на Шпанија 1990;
Со Партизан од Белград-Југославија е шампион 1991 и освојувач на Куп 1991.
Трофеи со репрезентација како активен играч:
257 настапи за Репрезентацијата на Југославија. Настапувал на 9 Балканијади(од 1973 до 1991), 2 Универзијади (1973 и 1977), 2 Медитерански игри (1975 и 1979), 4 Европски првенства(1975,1977,1979 и 1981) и на Олимпијадата во 1980 год.; Трофеи од Балкански игри:1 златна,2 сребрени и 6 бронзени медали;
Трофеи од Медитерански игри:2 златни медали(1975-Алжир и 1979-Сплит);
Трофеи од Европски првенства:2 бронзени медали(1975-Белград и 1979-Париз); Шесто место на Олимписките игри во Москва.
Трофеи како тренер на репрезентацијата:
260 настапи како тренер на репрезентацијата на Југославија;
Три пати учесник на финалниот турнир за Шампионатот на Европа (1987,89,91), освоени две шести места и едно осмо;
Балкански првенства: 2 златни медали (1986 и 1988), 1 сребрен медал (1990);
Медитерански игри: сребрен медал(1991 Атина);
Спринг Куп:златен медал(1992 Брно);
Универзијада: златен медал (1987 Загреб);
Лични трофеи и признанија:
1975 и 1979 најдобар спортист на Македонија;
1979,1980 и 1981 најдобар играч на Балканските игри;
1976 избран во најдобрата шесторка на Европа;
1986 настап за светската селекција во Софија;
Добитник на наградата 13 Ноември 1974;
Добитник на наградата 25 Мај 1980;
Орден за заслуги за народ со Сребрен венец;
1992 со формирањето на Македонскиот олимписки комитет ја извршува функцијата Потпретседател на МОК до 1996;
Шеф на мисија на Олимписките игри Барселона 1992;
Шеф на мисија на Параолимписките игри Барселона 1992;
Шеф на мисија на Олимписките игри Атланта 1996;
Шеф на мисија на ЕМОФ Тампере 2009;
Шеф на мисија на Олимписките игри Ванкувер 2010;
Шеф на мисија на Олимписките игри Лондон 2012;
Шеф на мисија на ЕМОФ Утрехт 2013;
Шеф на мисија на Младинските олиимписки игри Нанџинг 2014;
Шеф на мисија на ЕМОФ Тбилиси 2015;
Олимписки великан на МОК од 1998 година.
Спортски директор на МОК од 2008 до денес и продолжува
Член на Комисијата Спорт за сите на Европските олимписки комитети

Бојаџи Атина

Oлимписки великан од 1998 година

Видиниќ Благоје

Oлимписки великан од 2000 година

Биографија на Благоје Видиниќ

Роден во Скопје, на 11 ноември 1934 година.

Почна да игра во скопски Вардар во јуниорскиот тим и набргу стана незаменлив голман на првиот тим. За првиот тим настапи на вкупно 144 натпревари од кои 88 првенствени. Порад студии заминува во Белград каде од 1955 година го бранеше голот на Раднички.

Благое Видиниќ, репрезентативниот дрес го облекува уште како јуниор на Вардар. Бил голман на младинската репрезентација на Југославија која го освојува првото место на турнирот на УЕФА во март 1951 година во Франција. Својата исклучително плодна меѓународна кариера Видиниќ ја продолжува во „Б“ репрезентацијата на Југославија за која брани 8 пати. Тоа му носи нова афирмација и станува член на олимпискиот тим кој освојува сребрен медал на Олимпијадата во Мелбурн 1956 година. Подоцна Видиниќ станува член на „А“ репрезентацијата за која има 6 настапи. Највисоки признанија, дури и титулата најдобар голман на светот, Видиниќ ги добива на 1 јули 1960 година кога на стадионот „Парк д’ Пренс“ во Париз, брани феноменално. Тоа е она познато финале на Купот на европските нации, кога по 120 минути гигантска борба, Југолсавија го губи натпреварот од СССР со 1:2. Набргу слични оцени, „Бане“ како што популарно го нарекуваа, добива и на Олимпијадата во Италија. Во септември 1960 година, во Неапол, на натпреварот со Италија, брани одлично, резултатот е 1:1 и на финалето против Данска 3:1 и е еден од најзаслужните што југословенските фудбалери конечно го освојуват златниот олимписки медал. Тоа се случува на 11 септември во Рим.

Благое Видиниќ е меѓу првите македонски спортисти што ги понесе олимписките одличја, сребрениот и златниот олимписки медал и сребрен медал од Европското првенство во Париз.